کجاست؟

آسمان مکثی کرد
رهگذر شاخه نوری که به لب داشت
به تاریکی شن هابخشید
و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:
نرسیده به درخت،
کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است
و درآن عشق به اندازه پرهای صداقت آبی است.
می روی تا نه آن کوچه که او پشت بلوغ، سر بدر می آورد،
پس به سمت گل تنهایی می پیچی،
دو قدم مانده به گل،
پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی
و ترا ترسی شفاف فرا می گیرد.
در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می شنوی:
کودکی می بینی
رفته از کاج بلندی بالا، جوجه بردارد از لانه نور
و از او می پرسی
خانه دوست کجاست؟

((سهراب سپهری))

جمعه 5 مهر 1392 - 1:00:17 PM

نمایش سایر مطالب قبلی

آمار وبلاگ

87320 بازدید

25 بازدید امروز

796 بازدید دیروز

1435 بازدید یک هفته گذشته